Do czego służą wskaźniki glikemiczne?

Wskaźniki glikemiczne znane są większości osób z zaburzoną gospodarką węglowodanową.
Osoby chorujące na cukrzycę typu II czyli cukrzycę insulino niezależną korzystają z pojęcia ładunku glikemicznego wiedząc, że powinny poruszać się
w grupach produktów o niskim i średnim indeksie glikemicznym. Osoby w cukrzycą typu I czyli cukrzycą insulinozależną muszą bardziej precyzyjnie szacować spożycie węglowodanów w diecie, dlatego używają na co dzień pojęcia WW (wymienniki węglowodanowe), które mówią ile gram węglowodanów znajduje się w porcji produktu.
Natomiast osoby z cukrzycą insulinozależną stosujące pompy insulinowe mogą również posiłkować się WBT (wymiennikami białkowo-tłuszczowymi) których podaż również wpływa na zapotrzebowanie insulinowe. Natomiast osoby z nieprawidłowymi wyrzutami insulinowymi w organizmie czyli jednostką chorobową zwaną insulinoopornością będą korzystały zarówno z indeksu glikemicznego jak i ładunku glikemicznego.

Czym więc jest IG (Indeks Glikemiczny) – Indeks glikemiczny obrazuje nam procentowy wzrost glukozy we krwi po spożyciu wybranego produktu 
w odniesieniu do wzrostu glukozy po spożyciu czystej glukozy. Wzorem jest tutaj spożycie 50g glukozy. Wówczas przyjęto, że glukoza we krwi wzrasta
o 100%. Dlatego jeżeli spożyjemy produkt o IG równym 60 poziom glukozy we krwi po spożyciu 50g węglowodanów przyswajalnych wzrośnie o 40% mniej niż po spożyciu czystej glukozy w ilości 50g. Tak więc dla nas istotą jest wybieranie produktów o niższym IG.

Źródła literaturowe różnie podają zakresy podziału IG, ja natomiast korzystam z podziału przedstawionego poniżej.

NISKI IG mniejszy lub równy 55

ŚREDNI IG  mniejszy lub równy 69

WYSOKI IG powyżej 69

Czym w takim razie jest ŁADUNEK GLIKEMICZNY?

Otóż okazuje się, że nawet jeżeli produkt jest o średnim ładunku glikemicznym nie możemy go zjadać bez ograniczeń. Tak więc ilość ma również znaczenie w stosunku wzrostu glukozy we krwi. A dokładniej. 

Ładunek Glikemiczny jest szacowany zarówno pod względem jakości IG jak i ilości spożytych węglowodanów w całym daniu. Jeżeli więc w daniu znajdują się składniki o niskim IG i inne składniki wpływające na wchłanianie węglowodanów, dodatek produktu o np. wysokim IG nie musi powodować gwałtownego wzrostu glukozy we krwi. Mówimy wówczas o niskim czy średnim ładunku glikemicznym.

Klasyfikacja ładunku glikemicznego:

NISKI LG mniejszy lub równy 10

ŚREDNI LG  mniejszy lub równy 19

WYSOKI LG powyżej 19

Wybierając więc potrawy o niższym ładunku glikemicznym zapewniamy sobie wolniejszy wzrost glukozy we krwi. Przekłada się to w znaczący sposób na regulację poziomu glukozy w organizmie i bezpośrednio wiąże się z poprawą glikemii po posiłkowej.